Post by Daphne + Daan on Jun 8, 2006 20:43:14 GMT 1
De roze wolk geldt voor weinigen onder ons. Over het algemeen heb je alleen maar roze momenten. Ouder zijn is iets wat je moet leren en een baby heeft het niet makkelijk als het op de wereld komt. De darmflora moet worden opgebouwd, het immuunsysteem moet ook nog gaan werken, leren eten, drinken, ademhalen buiten de buik, ontlasting hebben in een luier, de eerste tandjes en er valt nog veel meer te bedenken. We moeten zeker niet vergeten, dat voor de ouders een aantal dingen gelden die gewoon zwaar zijn: de gebroken nachten, de zorgen om je kindje, het ouder leren zijn, je baby leren kennen, ritme vinden, borstvoeding geven, luiers verschonen, je hele leven wordt beheerst door dit kleine wondertje. Dit betekent: je leven herindelen.
In de gehele media heeft iedereen het over een roze wolk, maar is deze wolk nou echt roze of is deze meer grijs met af en toe een roze lichtpuntje? Heb je nou een postnatale depressie (ppd = post partum depressie) of heb je gewoon last van de kraamtranen?
[glow=red,2,300]Kraamtranen?[/glow]
Je bent ontzettend blij met je kind, maar plotseling voel je je verdrietig zonder dat er een aanwijsbare reden voor is. Of er hoeft maar iets te gebeuren en je barst in huilen uit. Deze kraamtranen horen er gewoon bij! Hormonen zijn hier de boosdoeners. Bovendien is er door de geboorte van je kind opeens veel veranderd in je leven. En waarschijnlijk ben je ook erg moe waardoor de tranen wat sneller komen. Dit wordt de “baby blues” genoemd en komt meestal voor rond de vierde dag na de bevalling.
In een aantal gevallen lijkt het huilen erger te worden. Ook kunnen een gevoel van onrust, eenzaamheid, slapeloosheid, slechte eetlust en dergelijke ontstaan. Dit duurt ongeveer 2 weken. Daarna zwakt dit weer af en wordt je hormoonhuisvesting weer ´normaal´. Als dit niet het geval is moet je oppassen dat je geen ppd ontwikkelt. Neem dan altijd contact op met je huisarts!!
Hoe kom je zo snel mogelijk van die tranen en onzekerheid af?
Veel praten, toon je gevoelens, zeg wat je denkt! Hoe gek het ook is. Het is heel normaal dat je denkt geen moedergevoelens te hebben, dat je het helemaal niet leuk vindt.
Dat je pijn hebt van de bevalling en dat je daar van baalt. Dat je je kind een indringer vindt, dat je je oude leventje terugwilt, dat je het echt niet heel erg zou vinden als ze je kind even een dagje zouden meenemen. Dit hoort er allemaal bij en is ook heel normaal. Je bent hierdoor geen slechte moeder, maar juist een bezorgde moeder, want anders zou je er ook niet zo om huilen
Kraamtranen krijg je ook omdat je heel erg moe bent, gebruik echt het rustuurtje. Je zal zien dat je dan alles veel beter aankan. Ga extra vitaminen en mineralen slikken. Zorg ervoor dat je weerstand weer opgebouwd wordt! Eet gebalanceerd en vooral veel fruit, groenten en vitaminen!
[glow=red,2,300]Postnatale depressie (ppd) [/glow]
De kans dat je een ppd hebt, is groot als je na de bevalling minstens enkele weken of maanden achtereen erg in de put zit of nergens meer plezier in hebt en bovendien nog vier of meer van de volgende klachten hebt:
- Extreme moeheid;
- Pijn, bijvoorbeeld in hoofd, nek of schouders, borst of rug;
- Een gestoord eetpatroon: vraatzucht of juist een gebrek aan eetlust;
- Een gestoord slaappatroon: slecht slapen, omkering van het dag- en nachtritme;
- Tot niets meer komen of je opgejaagd voelen en almaar doorjakkeren;
- Angst, paniekaanvallen, hyperventilatie;
- Onredelijke woede-uitbarstingen;
- Dwanggedachten, zoals de gedachte dat je je kinderen kwaad zou kunnen doen;
- Het gevoel niet meer jezelf te zijn;
- Schuldgevoelens;
- In gedachten veel met de dood bezig zijn;
- Geheugen- of concentratiestoornissen.
Waardoor komt het dat je een ppd kan krijgen?
Een postpartum depressie (ppd) vooral te maken heeft met de daling van de hormoonspiegel na de bevalling. Tijdens de zwangerschap maakt het lichaam, vooral als het een meerling betreft, extra veel hormonen aan. Zo neemt de hoeveelheid progesteron enorm toe. Vlak na de bevalling daalt het progesterongehalte abrupt tot een minimum, waardoor je het gevoel krijgt dat je anders in je vel komt te zitten. Zo’n tien procent van alle pas bevallen vrouwen maken een postpartum depressie door, waarbij het meestal gaat om een milde depressie, maar soms is de depressie zeer ernstig en in een enkel geval kan postpartumpsychose optreden. Vaak ook blijft de depressie verborgen omdat vrouwen geneigd zijn alsmaar door te jakkeren en het vooral niet over hun klachten te hebben. Een depressie is typisch zo’n ziekte die anderen overkomt, niet jou. Naast de enorme verandering van de hormoonspiegel kunnen andere factoren, zowel geestelijke als lichamelijke, een dusdanige rol spelen dat je na de bevalling met jezelf in de knoop komt waardoor je onzeker wordt en de kans bestaat dat je vreemde angsten gaat ontwikkelen. Vrouwen met een schildklierafwijking hebben een grotere kans op het krijgen van een ppd, of als depressies in de familie voorkomen of als je al eerder een depressie hebt doorgemaakt. Ook als je psychisch toch al niet zo sterk in je schoenen staat, bijvoorbeeld door het verlies van een geliefd persoon, door externe factoren als een verhuizing, doordat je huilbaby’s hebt of door kritiek uit je omgeving. Het kan ook zijn dat je moeite hebt met het aanvaarden van de moederrol, dat je je werk mist of dat je te hoge verwachtingen hebt van jezelf als vrouw en partner én moeder. Het is vaak een combinatie van factoren die maken dat je na de bevalling extra labiel en depressieverig bent.
Als je denkt ppd te hebben neem dan altijd contact op met je huisarts! Voor meer info: www.tosca.consulteert.nl/
In de gehele media heeft iedereen het over een roze wolk, maar is deze wolk nou echt roze of is deze meer grijs met af en toe een roze lichtpuntje? Heb je nou een postnatale depressie (ppd = post partum depressie) of heb je gewoon last van de kraamtranen?
[glow=red,2,300]Kraamtranen?[/glow]
Je bent ontzettend blij met je kind, maar plotseling voel je je verdrietig zonder dat er een aanwijsbare reden voor is. Of er hoeft maar iets te gebeuren en je barst in huilen uit. Deze kraamtranen horen er gewoon bij! Hormonen zijn hier de boosdoeners. Bovendien is er door de geboorte van je kind opeens veel veranderd in je leven. En waarschijnlijk ben je ook erg moe waardoor de tranen wat sneller komen. Dit wordt de “baby blues” genoemd en komt meestal voor rond de vierde dag na de bevalling.
In een aantal gevallen lijkt het huilen erger te worden. Ook kunnen een gevoel van onrust, eenzaamheid, slapeloosheid, slechte eetlust en dergelijke ontstaan. Dit duurt ongeveer 2 weken. Daarna zwakt dit weer af en wordt je hormoonhuisvesting weer ´normaal´. Als dit niet het geval is moet je oppassen dat je geen ppd ontwikkelt. Neem dan altijd contact op met je huisarts!!
Hoe kom je zo snel mogelijk van die tranen en onzekerheid af?
Veel praten, toon je gevoelens, zeg wat je denkt! Hoe gek het ook is. Het is heel normaal dat je denkt geen moedergevoelens te hebben, dat je het helemaal niet leuk vindt.
Dat je pijn hebt van de bevalling en dat je daar van baalt. Dat je je kind een indringer vindt, dat je je oude leventje terugwilt, dat je het echt niet heel erg zou vinden als ze je kind even een dagje zouden meenemen. Dit hoort er allemaal bij en is ook heel normaal. Je bent hierdoor geen slechte moeder, maar juist een bezorgde moeder, want anders zou je er ook niet zo om huilen
Kraamtranen krijg je ook omdat je heel erg moe bent, gebruik echt het rustuurtje. Je zal zien dat je dan alles veel beter aankan. Ga extra vitaminen en mineralen slikken. Zorg ervoor dat je weerstand weer opgebouwd wordt! Eet gebalanceerd en vooral veel fruit, groenten en vitaminen!
[glow=red,2,300]Postnatale depressie (ppd) [/glow]
De kans dat je een ppd hebt, is groot als je na de bevalling minstens enkele weken of maanden achtereen erg in de put zit of nergens meer plezier in hebt en bovendien nog vier of meer van de volgende klachten hebt:
- Extreme moeheid;
- Pijn, bijvoorbeeld in hoofd, nek of schouders, borst of rug;
- Een gestoord eetpatroon: vraatzucht of juist een gebrek aan eetlust;
- Een gestoord slaappatroon: slecht slapen, omkering van het dag- en nachtritme;
- Tot niets meer komen of je opgejaagd voelen en almaar doorjakkeren;
- Angst, paniekaanvallen, hyperventilatie;
- Onredelijke woede-uitbarstingen;
- Dwanggedachten, zoals de gedachte dat je je kinderen kwaad zou kunnen doen;
- Het gevoel niet meer jezelf te zijn;
- Schuldgevoelens;
- In gedachten veel met de dood bezig zijn;
- Geheugen- of concentratiestoornissen.
Waardoor komt het dat je een ppd kan krijgen?
Een postpartum depressie (ppd) vooral te maken heeft met de daling van de hormoonspiegel na de bevalling. Tijdens de zwangerschap maakt het lichaam, vooral als het een meerling betreft, extra veel hormonen aan. Zo neemt de hoeveelheid progesteron enorm toe. Vlak na de bevalling daalt het progesterongehalte abrupt tot een minimum, waardoor je het gevoel krijgt dat je anders in je vel komt te zitten. Zo’n tien procent van alle pas bevallen vrouwen maken een postpartum depressie door, waarbij het meestal gaat om een milde depressie, maar soms is de depressie zeer ernstig en in een enkel geval kan postpartumpsychose optreden. Vaak ook blijft de depressie verborgen omdat vrouwen geneigd zijn alsmaar door te jakkeren en het vooral niet over hun klachten te hebben. Een depressie is typisch zo’n ziekte die anderen overkomt, niet jou. Naast de enorme verandering van de hormoonspiegel kunnen andere factoren, zowel geestelijke als lichamelijke, een dusdanige rol spelen dat je na de bevalling met jezelf in de knoop komt waardoor je onzeker wordt en de kans bestaat dat je vreemde angsten gaat ontwikkelen. Vrouwen met een schildklierafwijking hebben een grotere kans op het krijgen van een ppd, of als depressies in de familie voorkomen of als je al eerder een depressie hebt doorgemaakt. Ook als je psychisch toch al niet zo sterk in je schoenen staat, bijvoorbeeld door het verlies van een geliefd persoon, door externe factoren als een verhuizing, doordat je huilbaby’s hebt of door kritiek uit je omgeving. Het kan ook zijn dat je moeite hebt met het aanvaarden van de moederrol, dat je je werk mist of dat je te hoge verwachtingen hebt van jezelf als vrouw en partner én moeder. Het is vaak een combinatie van factoren die maken dat je na de bevalling extra labiel en depressieverig bent.
Als je denkt ppd te hebben neem dan altijd contact op met je huisarts! Voor meer info: www.tosca.consulteert.nl/
